W końcu trzeba było ruszyć w góry. W tym roku odpuściłem sobie jesienną zorganizowaną wycieczkę w któreś w alpejskich pasm, wiec trochę mnie ciągnęło na górskie szlaki. Okazja nadarzyła się tuż po Święcie Zmarłych, w czasie pełni Księżyca. Uwielbiam fotografować zachodzący Księżyc. W okolicach Warszawy nie zapowiadano ciekawej pogody, co później się potwierdziło, zatem była to dodatkowa motywacja by jechać, tym bardziej, że na południu Polski miało być ładnie. Zapowiadana piękna pogoda dopisała stąd na Mogielicy i dzień później na Magurce mogłem porobić ciekawe ujęcia. Z Warszawy dojazd jest coraz lepszy, choć jeszcze nie idealny. 5,5 godzin jazdy i jest […]

Czytaj dalej

Kolejny zachód Księżyca w pełni zaliczony. Tym razem w Kampinosie. Warunki były przednie, były rozlewiska z przebijającą się wiosną, pojawiła się mgła. Jako zabawną ciekawostkę do zdjęć podam, że na jednym „profesjonalnym” forum fotograficznym zaczęto zastanawiać się czy Księżyc nie został doklejony. No cóż ten kto życie spędza przed komputerem nie zobaczy na własne oczy takich obrazów 😉 Zdjęcia zostały zrobione aparatem Olympus OMD EM 1 z obiektywem ZD 50-200 SWD.      

Czytaj dalej

Kolejny zachód Księżyca sfotografowany 🙂 Tym razem z mroźną Wisłą na pierwszym planie.    

Czytaj dalej

Zimowy wyż, który utrzymuje się dłużej niż kilka dni i przynosi temperatury spadające w nocy do około -20 st.C. i -10 st.C. w dzień, zawsze oznacza fotograficzne żniwo. Tak było i tym razem. Po prawie trzech miesiącach fotograficznej posuchy w końcu można było ruszyć w plener. Poranki przybrane w całą masę barw, czyste powietrze, mróz powodujący, że nad płynąca wodą unosi się mgła wyczyniająca świetlne cuda. Wystarczyło kilka dni by po Wiśle zaczął płynąć śryż i kra. Po pięciu dniach w niektórych miejscach były już zatory lodowe. Dla mnie to obok wiosennych rozlewisk w Kampinosie i jesiennych wiślanych niżówek ulubiona […]

Czytaj dalej

Od końca sierpnia pojawiają się nad ranem bardzo malownicze mgły. Czasem gęstsze, czasem płożące się tylko nad ziemią. Dni są jeszcze ciepłe, noce znacznie chłodniejsze niż w lipcu i na początku sierpnia, stąd więcej wilgoci w powietrzu, a nad ranem mgły. Było co fotografować. Więcej zdjęć w galeriach: http://majewski.fotoprzyroda.pl/fotografia/krajobraz/wisla/2/ http://majewski.fotoprzyroda.pl/fotografia/krajobraz/kampinos/2/

Czytaj dalej

Pod koniec lata, podobnie jak w przypadku wrzosów, wdzięcznym tematem fotografii są pająki. Od kilku lat coraz bardziej pospolitym pająkiem w Polsce jest tygrzyk paskowany (Argiope bruennichi) .  Dawniej w Polsce występował rzadziej, głównie na południu, na szczególnie ciepłych stanowiskach. Obecnie rozszerza zasięg i wyraźnie zwiększa swoją liczebność. Występuje już na terenie całej Polski, w niektórych okolicach bywa bardzo liczny. Jeden z piękniej ubarwionych pająków, który swą nazwę zawdzięcza ubarwieniu podobnemu do futra tygrysa. Buduje charakterystyczną sieć z zygzakowatym szwem wzmacniającym (stabilimentum). Fotografowałem go zarówno w Kampinoskim Parku Narodowym, jak nad Wisłą. Więcej zdjęć w galerii: http://majewski.fotoprzyroda.pl/fotografia/fauna/

Czytaj dalej

We wrześniu obowiązkowym tematem fotografii jest dla mnie wrzos zwyczajny. Kwitnie od końca sierpnia do początku października, ciekawostką tej roślinki jest, że korzenie wrzosu są w symbiozie ze strzępkami grzybni. Grzybnia dostarcza roślinie wodę z solami mineralnymi, w zamian pobierając od niej substancje organiczne. Kilka kadrów z Kampinoskiego Parku Narodowego. Sony A99 i Sigma 105 Macro. Więcej zdjęć w galerii: http://majewski.fotoprzyroda.pl/fotografia/flora/

Czytaj dalej

Takiej wyraźnej Drogi Mlecznej to jeszcze nie udało mi się sfotografować. Być może udało się to dzięki wysokości około 1000-1200 m.n.p.m. oraz rzadszemu i czystszemu powietrzu, jakie jest w szwajcarskich Alpach, gdzie powstały te zdjęcia.

Czytaj dalej

Kilka zdjęć wiślanych wirów, które ostatnio sfotografowałem. W zasadzie to ślady wiślanej piany sfotografowanej na dłuższym czasie, która odzwierciedla ślad takiego drobnego wiru.

Czytaj dalej

W końcu trafiłem na odpowiednie warunki by uwiecznić zachodzący Księżyc. Była nisko płożąca się nad nurtem Wisły mgła i odpowiednia przejrzystość powietrza. Aparat Olympus OMD EM1 obiektyw ZD 50-200 SWD.  

Czytaj dalej